Regisseur Kathryn Bigelow (The Hurt Locker, Zero Dark Thirty) keert terug met de urgente thriller A House of Dynamite, waarin de wereld wordt geconfronteerd met een beangstigende nachtmerrie: een kernraket onderweg naar de Verenigde Staten, afgeschoten door onbekenden, en een overheid die dreigt te bezwijken onder haar onvermogen.
Wat gebeurt er als de nucleaire dreiging realiteit wordt, en je ontdekt hoe slordig, onvoorbereid en emotioneel kwetsbaar zelfs de hoogste regionen van de macht zijn? Bigelow construeert samen met scenarist Noah Oppenheim drie overlappende perspectieven – van een militaire basis in Alaska, via de Situation Room in Washington, naar het Witte Huis zelf – telkens twintig minuten. Die structuur, in de eerste recensies van de film bejubeld, benadrukt hoe elke schakel in de keten dramatisch tekortschiet wanneer de klok onverbiddelijk aftelt.Wat A House of Dynamite bijzonder maakt is niet alleen de technische finesse: strak camerawerk dat doet denken aan de grens tussen film en documentaire en nauwgezette aandacht voor de bureaucratische details – maar vooral de menselijkheid achter de protocollen. De morele twijfel van de adviseurs, de onrust van zij die met het ondenkbare worden geconfronteerd en de persoonlijke verliezen wanneer angst niet alleen een abstract begrip blijft.
Op het filmfestival van Venetië werd deze strakke thriller ontvangen als een dringende waarschuwing: geen speculatieve thrillerschrikbeeld, maar een spiegel die laat zien hoe dicht we al bij de rand staan, mede door collectieve veronachtzaming van de nucleaire realiteit. Bij de première werd de film beloond met een staande ovatie van elf minuten.