In Éric Rohmers Le Rayon Vert glijdt de zomer voorbij zoals de film zelf: onopvallend, zonder plotdrang, en toch geladen met betekenis. Delphine (Marie Rivière), gevoelig en zoekend, dwaalt door vakantiedagen zonder plan.
Haar eenzaamheid is tastbaar, haar verlangen naar verbinding universeel. Waar anderen zon en zee vinden, zoekt zij een teken—het groene straaltje aan de horizon dat misschien een antwoord geeft op wat onzegbaar blijft.Rohmer vervlecht subtiele improvisaties en alledaagse gesprekken tot een poëtisch portret van existentiële onzekerheid. De wereld om Delphine heen lijkt haar voortdurend te dwingen tot vrolijkheid, tot romantiek, tot plannen. Maar ze is een spiegel van het ongemakkelijke verlangen dat velen voelen maar niet durven tonen. Het moment waarop ze uiteindelijk getuige is van de groene straal—een zeldzame optische flits bij zonsondergang—is meer dan een natuurverschijnsel. Het is de belichaming van hoop, van het idee dat zelfs in stilte en twijfel een wonder mogelijk is.
Le Rayon Vert is geen zomerfilm, maar een film over zomer. Over tussenruimtes, breekbaarheid, en de vluchtige schoonheid van momenten die je alleen ziet als je echt kijkt.
English: In Éric Rohmer’s Le Rayon Vert, summer drifts by as the film itself does—unassumingly, without urgency, yet charged with meaning. Delphine (Marie Rivière), sensitive and searching, wanders through her vacation days without a plan. Her loneliness is palpable, her longing for connection universal. While others find sun and sea, she seeks a sign—the elusive green ray on the horizon that might offer an answer to what remains unspoken.
Rohmer weaves subtle improvisations and everyday conversations into a poetic portrait of existential uncertainty. The world around Delphine seems to constantly pressure her toward cheerfulness, romance, and plans. But she reflects the uneasy yearning many feel yet rarely dare to reveal.
The moment she finally witnesses the green ray—a rare optical flash at sunset—is more than a natural phenomenon. It’s the embodiment of hope, the idea that even in silence and doubt, a miracle is possible.
Le Rayon Vert is not a summer film, but a film about summer. About in-between spaces, fragility, and the fleeting beauty of moments you only see when you truly look.