Mahin (70) woont alleen in Teheran sinds haar man is overleden en haar dochter naar Europa is vertrokken. Na weer een middag thee te hebben gedronken met haar vriendinnen, besluit ze haar eenzame routine te doorbreken en nieuw leven in haar liefdesleven te blazen.
In haar zoektocht naar een vrijgezelle man keert ze terug naar plekken uit haar verleden en mijmert ze over de gelukkige jaren die ze in vrijheid heeft doorgebracht. Mahin hangt rond in in het park waar ze dapper een jonge vrouw te hulp schiet die in conflict is met de zedenpolitie vanwege een incorrect gedragen hoofddoek, in een chique koffieshop van het hotel, en uiteindelijk in een bescheiden restaurant waar voedselbonnen voor gepensioneerden worden ingewisseld. Daar ontmoet ze Faramarz, een bescheiden en vriendelijke alleenstaande man van haar leeftijd. Hij is taxichauffeur en veteraan en heeft net als Mahin een onafhankelijke geest: hij kreeg problemen met de autoriteiten omdat hij een muziekinstrument bespeelde in een bruiloftsband. Mahin stelt zich open voor een nieuwe romance en nodigt Faramarz uit in haar appartement om haar favoriete taart voor hem te bakken. Het wordt onverwachte, onvergetelijke avond...My Favourite Cake is de nieuwe film van de Iraanse filmmakers Maryam Moghaddam en Behtash Sanaeeha (Ballad of a White Cow). De film ging in wereldpremière op het Filmfestival van Berlijn waar de film een zeer positief onthaal kreeg van de pers en twee prijzen in de wacht sleepte. De filmmakers zelf konden de première niet bijwonen omdat zij van de Iraanse autoriteiten geen toestemming kregen om te reizen, omdat de film door het Iraanse regime als controversieel wordt gezien het een vrouw toont die de verplichte hijab niet draagt en mensen die alcohol drinken.
"Lange gesprekken, muziek, een gigantische fles wijn en natuurlijk taart – in die sublieme, zalig uitgesponnen scènes lijkt de rest van de wereld niet meer te bestaan"
de Volkskrant
"Je zou bijna denken dat My Favourite Cake een politieke film is, en misschien is het dat ook wel in een land met zo’n dwingend regime. Dan is het onvermijdelijk dat die politiek ook binnen sijpelt in een speelse en eerlijke vertelling met humor en drama"
Filmkrant