Op een kleine boerderij in de bossen van Noorwegen streeft de familie Payne naar een vrij en wild bestaan. Maar na een tragische gebeurtenis worden zij gedwongen om hun idyllische boerderij in te wisselen voor de verwachtingen van de moderne maatschappij.
De familie Payne, die centraal staat in deze documentaire van de Noorse Silje Evensmo Jacobsen, lijkt de idyllische pastorale droom te beleven. Maria en Nik nemen hun vier kinderen mee op natuurwandelingen, leren ze landbouwvaardigheden en geven ze thuisonderwijs zonder dat er een videoscherm in de buurt is. Ondertussen ondergaat moeder Maria chemotherapie-injecties. Wanneer zij overlijdt laat ze een gapende wond achter in een rouwende familie.Wat betekent ‘thuis’ na een groot verlies?
Terwijl vader Nik worstelt om hun levensstijl gaande te houden, trekt de oudste dochter, Ronja, in bij haar biologische vader en laat haar jongere halfbroers en zussen achter bij hun vader. Nik, een Britse expat, komt in financiële problemen terecht, schrijft zijn kinderen met tegenzin in op een openbare school en spreekt de wens uit om terug te keren naar Engeland.
Ontroerend, melancholisch en dringt niets op
Hoe gemengde gezinnen nieuwe wegen kunnen inslaan, zelfs als hun poolster opbrandt. Dat laat deze ontroerende en melancholische documentaire op effectieve wijze zien. Deze documentaire dringt niets op over duurzaam leven: de Paynes bezitten tenslotte een auto, slachten dieren en gebruiken wifi. Regisseur Jacobsen focust op het omgaan met een tragedie, waarbij hij zich het meest aangrijpend concentreert op Ronja en haar zusje Freja, die niet alleen rouwt om hun moeder, maar ook om het verlies van haar enige overgebleven vrouwelijke familieband.
Winnaar van de World Cinema – Documentary Grand Jury Prize op Sundance 2024.
"Een prachtig, meanderend relaas over rouw, opvoeden én concessies doen – of juist niet"
NRC
"Ontroert door zijn bescheidenheid"
Het Parool
