De 84-jarige vader van filmmaker Margreth Olin neemt je een jaar lang mee uit wandelen in zijn achtertuin: de spectaculaire Noorse vallei Oldedalen. Omgeven door gletsjers, groene bergwanden, watervallen én drones vertelt hij familieverhalen.
IJsblauwe gletsjers, klaterende watervallen en knisperend groene loofbomen. Daaronder het zachte getik van de wandelstokken van de 84-jarige Jørgen, waarmee hij voorzichtig de keien op zijn pad trotseert. Zijn dochter, regisseur Margreth Olin, filmt hem een jaar lang als gids door de spectaculaire Noorse vallei Oldedalen, die hij op zijn duimpje kent.Margreth verliet het gebied jaren geleden; haar (voor)ouders zijn een stuk honkvaster. Die groeiden er op, werden er verliefd en stichtten er meerdere gezinnen – incidentele aardverschuivingen en overstromingen met het verlies van geliefden tot gevolg horen ook bij het leven in de grillige natuur. Met dit soort familieverhalen, wetenswaardigheden over het dorp en anekdotes uit zijn eigen kindertijd is vader scheutig, zoals ouderen dat kunnen zijn. Maar als hij wandelt, omringd door rotsen, dieren én drones, is er rust.
Het adembenemende landschap wordt bijna uitsluitend begeleid door de geluiden van de natuur, die het London Contemporary Orchestra vertaalde in melodieën. Een groots natuurspektakel, gebouwd op een persoonlijke geschiedenis.
Een film die gezien moet worden op het grote doek.
"Een oogverblindende ode aan leven in symbiose met soms wrede natuur"
NRC
"Natuurfilm en familieportret, in de Noorse ‘Songs of Earth’ worden ze één"
Trouw
